Legenda głosi, że przodkowie rasy przybyli na Wyspy Brytyjskie wraz z legionami rzymskimi, które wykorzystywały ich do walki ze szczurami. Udokumentowane dane wskazują jednak na to, że koty brytyjskie trafiły do Europy z Egiptu, gdzie ceniono je ze względu na umiejętności łowieckie.
Jako kot wystawowy "brytyjczyk" zaistniał w 1871 roku, kiedy to Harrison Weier, wielki miłośnik rasy, organizował wystawę w londyńskim Crystal Palace.
Wraz z początkiem XX w. nastąpił rozwój hodowli kotów brytyjskich w ich ojczyźnie. Początkowo krzyżowano je z azjatyckimi kotami krótkowłosymi, ale szybko zauważono, że lepsze rezultaty daje domieszka krwi angorskiej, a najlepsze - persa.
Duży wpływ na losy tych kotów miały wydarzenia historyczne. Podczas II wojny światowej wyginęła większość przedstawicieli rasy. Nieliczne ocalałe koty brytyjskie krzyżowano z innymi rasami, np. persami, kotami karkuzkimi i rosyjskimi niebieskimi. W wyniku tych zabiegów wzmocniono populację oraz udoskonalono cechy rasy, m. in. poprawiono kolor niebieskiej odmiany oraz strukturę sierści
This entry was posted
on 06:43
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
.
0 komentarze